در روز ۸ شهریور ۱۳۶۰ محمدعلی رجایی رییس‌جمهوری و محمدجواد باهنر نخست‌وزیر وقت به همراه گروهی از اعضای هیات دولت در انفجار دفتر نخست‌وزیری به شهادت رسیدند.

این واقعه درست دو ماه پس از آن رخ داد که آیت‌الله دکتر سیدمحمد حسینی بهشتی و ۷۲ تن از چهره‌های سیاسی و اجرایی عضو حزب جمهوری اسلامی در انفجار دفتر این حزب ترور شده و به شهادت رسیده بودند. شهید رجایی هنگام مرگ ۴۸ سال سن داشت. او پس از پیروزی انقلاب ابتدا سمت وزارت آموزش و پرورش را برعهده داشت و سپس در سال ۱۳۵۹ به نمایندگی مردم تهران وارد مجلس شورای اسلامی شد. در ۲۰ مرداد ۱۳۵۹ به نخست‌وزیری و پس از عزل بنی‌صدر از مقام ریاست جمهوری در انتخابات دوم مرداد ۱۳۶۰ با کسب بیش از ۱۳ میلیون رأی مردم به عنوان دومین رئیس جمهوری اسلامی ایران انتخاب شد.

باهنر نیز هنگام شهادت ۴۸ ساله بود. او پس از پیروزی انقلاب مسئولیت‌هایی از جمله عضویت در شورای انقلاب، نمایندگی مردم کرمان در مجلس خبرگان، نمایندگی مردم تهران در مجلس شورای اسلامی، وزارت آموزش و پرورش (در کابینه شهید رجایی) و دبیرکلی حزب جمهوری اسلامی (پس از شهادت دکتر بهشتی) را برعهده داشت. او پس از انتخاب رجایی به ریاست‌جمهوری، از سوی وی به نخست‌وزیری جمهوری اسلامی ایران برگزیده شد.

مطالعه زندگی و مرور خاطرات این دو شهید ( رئیس جمهوری و صدراعظم وقت ایران) ، نشان از ایمان ، مردم‎داری ، دلسوزی و تلاش صادقانه آنها دارد.

آنچه سبب شد یاد و خاطره این دو شهید در اذهان و افکار مردم باقی بماند ، آشنایی آنها با مشکلات مردم و تلاش های بی منت و خالصانه بود.

شهیدان رجایی و باهنر با توکل به خداوند متعال و بصیرت و دانش خود در مسیر ارتقا و پیشرفت ایران گام برداشتند و همین سبب شد به خاری در چشم دشمنان اسلام تبدیل شوند و در نهایت نقشه ترور این دو شخصیت ارزشمند توسط گروهک تروریستی منافقین طراحی شد.